Hapishane konusunda ilk dereceleri kimseye kaptırmayız. Son yıllardaki atağımızla Nobel bile alırız. İçeri atılanlar yedi yılda altmış binden yüz yirmi binin üstüne çıkmış. Şimdilerde,‘hapishane’ deyince, Silivri akla geliyor. Üniversitenin en büyüğü, en ünlüsü orada. Harvard’ı, Oxford’u çoktan solladı. Yayında, dünya rekorunu elinde tutuyor. Silivri’de yazılan yapıtlar, en çok satanlarda başı çekiyor. Örneğin Mustafa Balbay; üç yılda yüzlerce yazısının yanında üç yapıtı yüz binler sattı. Silivri’de metrekareye birkaç yazar düşüyor. Gerçek üniversite orada. Şaka mı? İçinde kaç rektör, kaç dekan, kaç uluslararası nitelikte bilim insanı, kaç yazar, kaç düşünür? Kadroya milletvekilleri de eklenince örneği bulunmaz oldu. Dünyada bir başka benzerini gösteremezsiniz.
Müzikolog yazar Ahmet Say, öğreniminin bir bölümünü hapishanede yapmıştır. Sayın Say diyor ki, “Yaşantının en zengin deposu hapishanedir. Cezaevinde altı ay daha kalsaydım, bir roman daha çıkaracaktım.” O meşhur Kocakurt romanını içerde yazmıştı. Üniversitenin havasından olsa gerek…
Nâzım Hikmet, içerde bile çevresini aydınlatmıştır. Orhan Kemal’in yazar olmasında, N. Hikmet’in büyük katkısı biliniyor. Birçok yazar, Anadolu insanını hapishanede tanımıştır.Namık Kemal, Aziz Nesin, Kemal Tahir, Kerim Korcan, H. İ. Dinamo…hapishanenin takdirnameli öğrencileridir. Zindandan geçmeyenlerin bir yanı eksik kalırmış…
Günümüzde, hapishaneye çağrılıp da gelmem diyen nerdeyse yok. Geçenlerde, emekli bir paşa tutuklanmak için tam beş saat ayakta bekledi! Elbette bir nedeni var. Adı okunan oradadır.
Hangi üniversitenin sesi çıkıyor? Dam Üniversitesinden başka tık yok. Elli milletvekili Silivri üniversitesine boşuna gitmedi. Salonlarda dersler dinlediler, mest oldular. Yine gideceklermiş. Kimse Silivri’ye yetişemez. Dünyada parmakla gösteriliyor.
Maksim Gorki, hapishaneye boşuna mı üniversite demiş? Geleceğimiz bilime bağlı. Bilim de üniversitede…
Nusret ERTÜRK
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder