ARTIK İNANMIYORUM (G NOKTASI)

Ankara’daki ABD Büyükelçiliği’ne yaptığı saldırıda ölen canlı bombanın, kafasındaki “ben”den saptanıp ilan edilen kimliğine inanmıyorum.

DNA testi hangi sonucu verirse versin, test sonucunun gerçek saldırgana ait olacağına inanmıyorum. 

Saldırının DHKP-C adlı terör örgütünün saldırısı olduğuna inanmıyorum.
Çağdaş Hukukçular Derneği avukatlarının DHKP-C üyesi olduklarına dair toplanan tanıklık ve belgelerin gerçekliğine inanmıyorum.
DHKP-C üyesi diye tutuklanan Grup Yorum müzisyenlerinin terörist olduklarına inanmıyorum.
Çünkü DHKP-C terör örgütünün, herhangi bir istihbarat örgütünün icadı, beslemesi ve tetikçisi olmadığına inanmıyorum.
Eski Genelkurmay Başkanı İlker Başbuğ’u “terör örgütü kurup yönetmek”, eski Emniyet Müdürü Hanefi Avcı’yı “Devrimci Karargâh terör örgütüne yardım etmek” suçlamasıyla yargılayan bu ülkede…
Ben devletin ileri sürdüğü hiçbir suç gerekçesi, kimliği ve kanıtına inanmıyorum artık.
Ne acı değil mi?

“Son dileğim, infaz edildiğim gün çok seyircimin olup beni nefret çığlıklarıyla uğurlamalarıdır.”
ALBERT CAMUS
(“Yabancı” başlıklı romanın son tümcesi.)