2012: Tek Dilek

Cumhuriyet 01.01.2012

ESİNTİLER Zeynep Oral  zeynep@zeyneporal.com  Susalım istiyorlar. Sormayalım, sorgulamayalım istiyorlar… Kendi göstermelik, göz boyamacı “hesap sorarmış gibi” yapmaları dışında, kimse hesap sormasın istiyorlar… Oysa biz “Hayır”diyoruz. Ölelim istiyorlar. Dağ bayır kana bulansın, gözleri, ruhları kan bürüsün istiyorlar. Oysa biz “Hayır” diyoruz. Kentte ya da kırsalda, gözaltında ya da karakolda, işkencede ve cenderede kaybolalım, yok olalım, yok edilelim istiyorlar. Oysa biz “Hayır” diyoruz… Korkutmak istiyorlar. Korkalım istiyorlar. Korkalım da yazmayalım, söylemeyelim, yaymayalım istiyorlar. Uzun hapislikler, uzun hücre cezaları, ortada delil yokken insanları gözaltına alıp sonra delil aramalar bundandır. Gözdağı vermek, korkutmak, sindirmek içindir… Oysa biz “Hayır” diyoruz. Sesimiz çıkmasın istiyorlar. Sesimiz ancak“Padişahım sen çok yaşa” demek için çıksın istiyorlar… Oysa biz “Hayır” diyoruz. Sanatın ve edebiyatın özündeki muhalif duruşu, başkaldırı niteliği bilmediklerinden değil, bilmek istemediklerinden kitapları yasaklıyorlar, heykelleri kırıp yok ediyorlar…Sanatçıyı “terörist” belliyorlar. Oysa biz“Hayır” diyoruz. “Bilim”i ancak kendi amaçları, kendi çıkarları doğrultusunda kullanmak istiyorlar. Evrensel çağdaş değerler doğrultusunda değil. Nesnelliği yok edip bilimi inancın hükmüne bağlıyorlar: Oysa biz “Hayır” diyoruz. “Hukukun üstünlüğü” ilkesini yok ettiler. Odatv, Ergenekon, KCK davasından muhalif belediyelere yapılan baskınlara, tümü tanığımdır. Adalet ve hak hukuk kavramlarını siyasete alet ediyorlar. Oysa biz “Hayır”diyoruz. Ezmek istiyorlar. Emeği, işçiyi, emekliyi, memuru, esnafı, öğretmeni ve öğrenciyi ve tüm “ötekileri” ezmek istiyorlar. Onların haklarını yok sayıyor, gün geçtikçe daha da mağdur olmalarına yol açıyorlar. Oysa biz“Hayır” diyoruz… Ve bütün bunları bizlere “İleri gidiş” diye yutturmak istiyorlar. Ve biz “Hayır” diyoruz. Bunun ileri değil, geriye gidiş olduğunun farkındayız. 2012 yılının bu ilk gününde tek dileğim var: “Hayır” diyenlerin çoğalması. Ülkem yastadır. F-16’ların neden olduğu yasta! Sorumlusu kim olursa olsun, değişen bir şey olmayacak. Çoğu çocuk, genç, 35 insan, 35 can, 35 yurttaşım için yas tutarken Ahmed Arif’in “33 Kurşun” şiirini anımsamamak imkânsız. Bugün, kurşunlar ya da bombalar hepimize… “…Vurulmuşum Dağların kuytuluk bir boğazında Vakitlerden bir sabah namazında Yatarım Kanlı, upuzun... Vurulmuşum Düşüm, gecelerden kara Bir hayra yoranım çıkmaz Canım alırlar ecelsiz Sığdıramam kitaplara Şifre buyurmuş bir paşa Vurulmuşum hiç sorgusuz, yargısız Kirvem, hallarımı aynı böyle yaz Rivayet sanılır belki Gül memeler değil Domdom kurşunu Paramparça ağzımdaki... (…) Kirveyiz, hısımız, kanla bağlıyız Karşıyaka köyleri, obalarıyla Kız alıp vermişiz yüzyıllar boyu, komşuyuz yaka yakaya Birbirine karışır tavuklarımız Bilmezlikten değil, Fukaralıktan, Pasaporta ısınmamış içimiz Budur katlimize sebep suçumuz. Gayrı eşkıyaya çıkar adımız. Kaçakçıya Soyguncuya Hayına… (…) Kirvem, hallarımı aynı böyle yaz Rivayet sanılır belki Gül memeler değil Domdom kurşunu Paramparça ağzımdaki…”