Mahalle Baskısı Devlete Egemen Olduğunda...

Fazıl Say’a verilen ceza çok tehlikeli bir gidişe işaret ediyor:
Demokrasiden, totalitarizme giden bir sürece!
Devletin bütün organlarıyla, özellikle de yargısıyla, “mahalle baskısı” denilen, dini değerlere dayalı çoğunluk baskısına boyun eğdiği, alet olduğu bir rejime, demokrasi denilemez...

Öyle anlaşılıyor ki Fazıl Say, Hayyam’a atfedilen dizelerden dolayı değil, yine başkasının yazdığı şu sözleri retweet ettiği için ceza almış:
“Bilmem fark ettiniz mi, nerede yavşak, adi, magazinci, şaklaban varsa hepsi Allahçı. Bu bir paradoks mu?”
Aslında bu sözlerde bir paradoksa işaret ediliyor...
Dinden çok, dini istismar edenlere yönelik bir eleştiri.
Allah’a inananların böyle kötü olamayacakları, olmamaları gerektiği mantığı üzerine kurulu!
Yine de mukaddes değerler üzerinden yapılan değerlendirmelerin bazı çevreleri rahatsız etmesi olağan...
Ama bu rahatsızlık nedeniyle yargının devreye girip tartışmalı yorumlarla ceza vermesi, “mahalle baskısı” olayının yargıya ve devlete egemen olması, son derece tehlikeli bir gelişme!

Fazıl Say, “Halkın bir kesiminin benimsediği dini değerleri alenen aşağılayan kişi, fiilin kamu barışını bozmaya elverişli olması halinde, altı aydan bir yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır” diyen maddeye göre mahkûm oldu.
Fazıl Say’ın sözlerinden dolayı bir “kamu barışı bozulması” olayı yaşamadık...
Ama yine de cezalandırıldı!

Olayı dünkü Hürriyet’te değerlendiren Mehmet Y. Yılmaz yazısını şöyle bitiriyordu:
“Ve bu, her türlü düşünce sahibi insan için tehlikeli bir durumdur, işte bunun için bu konunun üzerinde duruyorum.”
Evet, “Her türlü düşünce sahibi insan için tehlikeli bir durum”, “mahalle baskısının” mahalleden devlete yükseldiği ve yargıya da egemen olduğu süreçlerde ortaya çıkar...
Demokrasilerde değil, ancak totaliter rejimlerde söz konusu olabilir!